Basic Concepts of Chinese Civilisation

Yazar

Mayıs 4, 2021

1 . BASIC CODES OF CHINESE BUSINESS

1. DANWEI BIG BROTHER
2. DAOGUANG YANGHUL KEEPING YOUR CLAWS SHEATHED
3. DA WAN, DA THE NEW FAT CATS
4. DUJI DEALING WITH ENVY
5. FENG SHUI THE DRAGON’S BREATH
6. FUZE REN YUAN FINDING THE RIGHT PERSON
7. GANJIN THE NEW CAN-DO BREED
8. GETIHU GRAND NEW TRADITION
9. GU SHORING UP YOUR DEFENSES
10. GUANXI THE CHINESE LIFE LINE
11. HONG THE BOTTOMLINE
12. HOU MEN USING THE BACK DOOR
13. JIA ALL IN THE FAMILY
14. JIAN VIM AND VIGOR
15. JIN STAYING ON THE BANDWAGON
16. JING JI TE QU THE CAPITALIST ENCLAVES
17. ZHUER HAVE SPECIALTY, WILL TRAVEL
18. RENCHI
19. JISHU JIAOLIU TECHNICAL EXCHANGE PLOYS
20. NEI HANG RED CARPET TREATMENT
21. MEI YOU GUANXI THAT DOESN’T COMPUTE!
22. PIBAO GONGSI BRIEFCASE COMPANIES
23. QUAN LESSONS IN BEING BOSS
24. SHANGREN MAKING OF A BUSINESSPERSON
25. SHUN THE SOFT WAY TO SUCCESS
26. XIN YONG TIES BINDING BUSINESSMEN
27. SHENG GETTING WHAT YOU DESERVE
28. WAN MING GOING FOR BROKE
29. WENZHU ZHENJIAO HOLDING YOUR GROUND
30. XIA HAI PUTTING OUT TO SEA

2. BASIC CODES OF CHINESE SOCIETY AND HISTORY

1. BAO BARTERING SOCIAL CREDITS
2. BAOCHOU THE NEED FOR REVENGE
3. BEI KEEPING YOUR POWDER DRY
4. BI UNITY THE CHINESE WAY
5. BIAOYU LIFE IN SLOGAN LAND
6. FA LOOKING INTO A MIRROR
7. FENPEI THE ASSIGNMENT SYSTEM
8. GAO KAO THE GREAT DIVIDE
9. GONGCHAN DANG RISE AND FAIL OF THE CCP
10. GUO QING
11. HEPING YANBIAN RESISTING PEACEFUL EVOLUTION
12. HU OBSESSION WITH POWER
13. JING WHAT REALLY SATISFIES
14. JIU YE FORCED JOB PLACEMENT
15. KAI FANG ZHENGCE OPEN DOOR POLICY
16. KAN FACING DANGER
17. KIASU THE GIMME GENERATION
18. KUAI YEAR-ROUND RESOLUTIONS
19. LA GUANXI EXTENDING YOUR SOCIAL CREDITS
20. MENG PAYING YOUR DUES
21. MIANZI FACE
22. QUYI PEOPLE PROPAGANDA
23. RICK YAN
24. TI-YONG CHINESE WISDOM/WESTERN TECHNOLOGY
25. TUOR HOODWINKING CUSTOMERS
26. WAIBAN WATCHING OVER FOREIGNERS
27. XIAN THE GLUE THAT BINDS
28. XU WINNING THROUGH WAITING

3. CHINESE CULTURE: POINTS ON CULTURAL DIFFERENCES

1. THE IN GROUP AND THE OUT GROUP
2. INSIDERS-OUTSIDERS: ETHICS

4. DRAGON’S BUSINESS CODES

1. CHINA’S GOAL OF BUILDING A SOCIALIST MARKET ECONOMY
2. GLOBALIZATION OF CHINESE STYLE ECONOMY
3. SECRETS OF CHINESE MANAGEMENT
4. OVERSEAS CHINESE
5. AN EXAMPLE OF A COMPANY RUN BY PEOPLE OF CHINESE EXTRACTION 6. INVESTMENT IN INVISIBLE INFRASTRUCTURE
7. A SHORTAGE OF EDUCATED PEOPLE
8. HIGHER EDUCATION IN CHINA

5. CONFUCIAN VIRTUES

1. AI- LOVING CHINESE STYLE
2. HE- “THE COST OF HARMONY”
3. REN- “CHINESE BENEVOLENCE”
4. XIAO- “RESPECTING YOUR BETTERS”
5. XIN- “PUTTING ON A HAPPY EACE”
6. YI- DOING WHAT IS RIGHT’
7. ZHONG- “BONDS THAT BIND”

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 06, 2014

İHRACATTA İNOVASYON SİSTEMATİĞİ

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

Levent AğaoğluMarketing/Business Development professional with global experience across challenging markets and initiatives
Hedef: Üretici firmaların ürünlerinin, inovatif ihracat pazarlarına yönlendirilmesi hedefi

Program: Dış Dünya/Dış Pazarlarla Yüzyüze

İmalatçı firmaların ürünlerinin küresel/bölgesel dış pazarlara ihraç edilmesi.

MİSYON: İNSAN (gençler, üniversiteler, sanayiciler, organize sanayi bölgeleri, üreticiler, girişimciler)

VİZYON: DIŞ TİCARET FAZLASI (TİCARET+)

İHRACATTA İNOVASYON süreci

Programın amacı, dış pazarlardan edinilecek inovatif ürün taleplerinin üreticilere yönlendirilerek, üreticilerin ürün inovasyonlarında yoğunlaşmaları, üniversitelerin ARGE birimlerinin ve OSB lerin de sürece entegre edilmesi; dış pazar bağlantıları, dış pazarlama uzmanlığı (knowhow) sayesinde, müşteri-inovasyon-pazarlama çevriminin yaratacağı üretken sonuçlarının elde edilmesidir.

İnovatif ihracatta başlangıç olarak aşağıdaki dinamik sektörler esas
alınmıştır.

– Makine,
– Kimya,
– Yapı/İnşaat Malzemeleri,
– İş Güvenlik Malzemeleri
– Gıda

İnovatif İhracat Pazarları: Sorular ve Örnekler

-Deri, tekstil, giyim, gıda: bu sektörlerde inovasyonda kuvvetliyiz, hayvancılık binlerce yıllık meslek. / ürün inovasyonları
-Kültür balıkçılığı ihracat sektörü oldu /ürün inovasyonu
-Sahtiyan Deri, Osmanlı dönemi, rakipler taklit edememiştir /ürün inovasyonu
-Komşularla Ticaret /strateji inovasyonu
-Kıbrıs’tan Buz İhracatı: ürün inovasyonu
-İhracat Menzilimiz düşük, Nasıl Artırabiliriz, hangi tür inovasyonları uygulamalıyız? /pazarlama inovasyonu
-İhracatta İnovasyon için Doğadaki İnovasyondan nasıl yararlanabiliriz? Örnekler?
-İhracat İnovasyonunda Üç Temel Yanlış & Doğru
-İhracatta İnovasyon/Pazarlama İnovasyonları- Başarı Öyküleri
-İhracatta Yeni Pazarlar
-Asya-Pasifik Pazarları
-Kimya Sanayii ve İnovasyon
-Küresel Rekabet Gücü
-İnovasyon Sistematiği
-Japonya: İhracatta İnovasyon
-Çin: İhracatta İnovasyon
-İş Kültürleri: Çin, Rusya, Hindistan, Brezilya (BRIC)
-İş Kültürleri: Meksika, Endonezya, Nijerya, Türkiye (MINT)
-Hangisi Doğru?: 1. İtalya, dünyanın en büyük zeytinyağ ithalatçısıdır. 2. İtalya, dünyanın en büyük zeytinyağ ihracatçısıdır.

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 07, 2014

NEW MEDITERRANEAN: Port-city network in East and South-East Asia: towards the emergence of a “Mediterranean Sea” model of interdependence

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

Port-city network in East and South-East Asia: towards the emergence of a “Mediterranean Sea” model of interdependence

François Gipouloux

Map 1: Maritime Asia Economic Corridor

Nowadays, global cities illustrate the extent to which world trends deeply penetrate into the interior of national territory and devices traditionally controlled by the state. The different port-cities (Tokyo-Yokohama, Osaka-Kobe, Pusan, Kaohsiung, Singapore, Hong Kong, Macau, Shanghai, Xiamen, Tianjin, Dalian) situated on the periphery of this Mediterranean Sea forms a system characterised by the intensity of their economic linkages, a differentiated relationship with their hinterland, and a specific level integration in the world economy.
The concentration of control functions goes along with the dispersion of manufacturing capabilities (at the regional, national and global levels). Thus Hong Kong, but also Singapore, or the Tokyo-Yokohama conurbation, for instance, implements a new logic of agglomeration and takes part in a new geography of centrality and marginality. What emerges then is a transnational urban system, whose frame is found on the periphery of a maritime corridor, stretching from Vladivostok to Singapore.
The concept of a Mediterranean sea makes it possible to grasp the dynamics of economic flows, the emergence of gravity centres, the evolution of hierarchies. It indeed forms an urban system in this Asian corridor, i.e. a system of cities characterised by a functional division of the work and responsibilities within a polycentric region. The network configuration of port-cities finally leads to a questioning of the new attributes of sovereignty. The example of Hong Kong shows that sovereignty no longer rests exclusively upon the territory itself, but on the functions performed by a given area. In that sense, it also depends on the capacity to model economic spaces, to create and to impose technical, financial and legal norms.
Main hypotheses
1. Transnational entities (Sea of Japan Economic Zone, Yellow Sea Economic Zone, Sea of China Economic Zone) are the core of economic spaces in East Asia.
2. Production, trade and innovation are structured by new forms of flexible organisation such as networks, more than by the national policies only.
3. Major actors of this configuration are cities, more than governments or Nation-States. Major Asian port-cities are not only centres of exchanges. Since the mid-1980s, they have become world-wide-oriented centres for production, trade and research. Thus, they tend to return to what they were before the eighteenth century: prominent actors of international trade, elaboration centres of new forms of sociability.
While one would have thought that the dispersion of production sites, made possible by information technology, would have made urban agglomerations lose their importance, the globalisation of economic activity has transformed cities into nodes, concentrating control functions. In particular, cities have become sites for the post-manufacturing production in advanced technologies, finance and high value-added services. They have, equally, been transformed into transnational markets where firms and governments can buy financial instruments and specialised services.
4. The growing intensity of the service function in the organisation of industries ends with the formation of a new urban economy, characterised by the very strong growth of high value-added services, the dramatic progression in export-linked services and the stagnation of the services linked to the physical handling of the freight.
The category “service” is, however, too large to be relevant. It covers the wholesale and retail trade, import-export activity, hotel and restaurant businesses, transportation, warehousing and communications, finance, insurance, real estate, business services, personal and social services. In addition, the location of services is highly differentiated. While services for consumption or community services can be dispersed, and are linked to the population density, services for production (project design, advertising, auditing, accounting expertise, legal advice, etc.) are far more concentrated geographically.
Integrating AND disintegrating effects on China’s territory of an “Asian Mediterranean”
As 80% of direct investment in China originates from countries in the region, we might wonder if, in the final analysis, the appearance of this boundary within the country might not be the result of outside influences rather than the consequence of the endogenous development of Chinese capitalism. If we look at it from another angle, focusing not on China, but on the East Asian economic corridor, the picture appears in a different light.
The border referred to earlier clearly divides China in two and underlines the relatively heterogeneous nature of the two economic situations. But this border also inserts China in a different economic zone, one that is more wide reaching, where intra-Asian exchange is the driving force. In short, this border integrates as well as separates. It is perhaps necessary to look at China from an outside perspective in order to interpret the dynamics at work on the Chinese mainland. And it is on the edge of this “Asian Mediterranean”, whose forms and flows need to be identified, that we must look to find one of the sources of Chinese development.
“The Mediterranean” is not only the title of one of Fernand Braudel’s most celebrated works, but also a concept which carries wider significance, providing its author with a means of illustrating the dynamics of European capitalism in the 16th century. Applying it to a completely different context, Denys Lombard provided a brilliant illustration of this concept in his study of the South China Sea. Braudel’s attention was focused on the cities situated on the shores of the Mediterranean Sea, and we are no longer living in the sixteenth century. Nevertheless there are four aspects of the “Mediterranean” concept that deserve to be highlighted inasmuch they may help us understand what is at stake and which economic forces are at work today in the corridor running from the strait of La Perouse to the strait of Malacca.
1. In spite of its etymology, “Mediterranean” does not define a closed space. That was not the case for the Mediterranean world in the era of Philip II, nor is it the case for the East Asian corridor today. Trade with North America, on the one hand and with Europe, on the other, are two fundamental dimensions that characterise the opening up of this zone. The massive re-locations that took place all through the 1990s, first in ASEAN countries and then in the Chinese coastal areas, resulted in a manufacturing crescent, the vocation of which was to reach out to the world and conquer distant markets.
2. A “Mediterranean” world is a melting pot for industrial undertakings, innovative activity and entrepreneurial initiatives. It is a laboratory for experimenting with new social norms and new ways.
3. As a consequence, a “Mediterranean” world is a multi-faceted space in which the flows of capital, the concentration of trade, the network of infrastructures all produce specific forces that wrench the coastal zones from their continental heartland and reorganise the space in China according to other directions of power, blurring the tight lines of control defined by bureaucratic planning.
4. A “Mediterranean” world is a link between different areas of civilisation; more precisely, through the development of trade around the Sea of Japan, the Yellow Sea and the South China Sea, the obstacles created by very diverse economic and social systems have been neatly avoided.
This view contains several implications for our perception of economy, space and territory, as well as international economic relations. However, we should avoid any form of geographic determinism. Here, the actors are more important than the structures. The entrepreneurs and their networks, and perhaps, in the final analysis, the structures providing informal dialogue for defining technical norms, such as the Pacific Basin Economic Council (PBEC), carry more weight than governments. The port cities, which could also be defined as major platforms for the flow of goods and services, as well as information, count more than the shape of the space thus defined.
1. This economic corridor in East Asia has a centrifugal effect on China. The coastal zones are “sucked up”, so to speak, by intra-Asian trade, investment flows and regional dynamics. China is violently split up by this corridor, then re-assembled by forces that partly escape the control of central government. The border between coastal China and inland China is also determined by this “Mediterranean” region, where it occupies a position at the western extremity and separates it from the Asian hinterland.
2. The corridor considerably changes the physiognomy of the coastal areas: Xiamen, in 1997, recorded a considerable inflow of investment, in particular in the area of port infrastructures (Hutchison Delta Ports) built in anticipation of establishing direct links with Taiwan. Likewise, Korean investments in Qingdao have transformed Shandong, as have Japanese investments in Dalian, by bringing these areas into the intra-Asian network. Not to mention the synergy between Hong Kong and the Pearl River Delta ports.
All in all, FDI in China has a three-fold effect on regional economic investment.
Firstly, it accelerates the differentiation of China’s economic areas. We can reasonably predict that the future implantation of FDI will not be influenced solely by matters of cost or potential for a particular market, but will also be oriented according to the two forces working on the economic geography of China, of which it is a part: the extent of the dismantling of public ownership and the diversification of the urban fabric, or more precisely the revival of the city’s role in trade.
Secondly, it underlines the invisible border that divides China into two distinct macro-regions. Both work according to their own logic: open to exchange in one case; relatively autarchic in the other, primarily on account of the particular inertia that state ownership brings about.
Thirdly, it encourages integration of the coastal zones into a network of international subcontracting led by the “Four Dragons”, Japan and, to a certain extent, American and European companies. These zones are clearly oriented towards exports: what is happening in the Pearl River Delta, the Shanghai-Nanjing-Hangzhou triangle and, to a lesser extent, the Gulf of Bohai is the constitution of a manufacturing crescent aiming to conquer distant markets in Europe or the United States. Indeed, the role played by Dalian in Japanese re-exportations is remarkable in this respect.
Seen in this light, the emergence of an “Asian Mediterranean” world confirms the reality of what many foreign companies practice today: direct investment is no longer a flow of capital enclosed in a purely bilateral dimension (for example, between Japan and China), but rather part of a multilateral movement that includes several countries or trans-national regions.
A key question remains concerning the economic partition of China. It can be divided into two parts: the question of rising provincial protectionism and the closely related issue of burgeoning new macro-regions that will become the centres of gravity for tomorrow’s China. The problem of Chi Ch’ao-ting (24)—the creation followed by the decline of key economic zones are major movements in the history of China—, as well as that of Skinner—the hierarchy of the trade centres in China determine the revival of a centre-periphery structure in each of the macro-regions in question (25)—have been turned upside down by the economic practices of the last 20 years. “Useful” China has moved to the east as a result of a transfer that undermines the Communist Party’s nationalistic determination to establish or maintain central control over economic development. Paradoxically, in an age of opening up to the world, dynamics of this sort re-establish links with the imperial model and its fluctuating sovereignty, flexible networks, fluctuating boundaries, as well as its ambition to extend real geo-political and economic power beyond the confines of China.
=======================
Fernand Braudel, La Méditerranée et le monde méditerranéen à l’époque de Philippe II, Paris, Armand Colin, 1949. On a more recent theme, see Thomas Rohlen, “A ‘Mediterranean’ Model for Asian Regionalism: Cosmopolitan Cities and Nation States in Asia”, Working Paper, Asia Pacific Research Center, Stanford University, May 1995.

Cf. the special edition of “L’Espace Géographique” devoted to the concept of the Mediterranean model, Montpellier, 1995.

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 07, 2014

Yeni Akdeniz’de yerimizi almalıyız, Turkish Time, Mayıs 2004

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

Levent Ağaoğlu bir ihracat profesyoneli.

1997 yılında, çalıştığı Şişe Cam firması onu Hong Kong’daki ofisine yönetici olarak atadı. Şişe Cam bünyesinde faaliyet gösteren Soda Sanayi’nin deri kimyasalları ürünleri başta olmak üzere Şişe Cam’ın tüm ürünlerinin o bölgeye satışını artırmak amacıyla gönderilen Ağaoğlu, beş yıl kaldığı Çin’de sadece kendi sektörü değil diğer sektörler ve pazar yapıları hakkında da ciddi bir izlenim edinmiş ve analizler yapmış.

Ağaoğlu’nun Uzakdoğu yılları tam da Türk iş adamlarının Uzakdoğu’yu keşfetme yıllarına denk geliyor. Böylelikle Türkiye için orada var olan potansiyelleri ve bunların nasıl değerlendirilemediğini yakından izlemiş bir profesyonel. Bölgeyi gören ve insanlarıyla temas etme fırsatı bulan birçok kişiye nazaran o, Çin’in tarihi ve kültürel yapısının Türk iş adamlarının ilişki kurması açısından bir dezavantaj değil avantaj olduğunu vurguluyor. Ağaoğlu’nun dikkat çektiği bir başka önemli nokta ise bölgenin dünya ticari hareketindeki payı. Akdeniz’in tarih boyunca devam eden ticari misyonunun bugün Uzakdoğu’da olduğuna işaret ediyor.

>>TURKISHTIME: Çin ve Türkiye iki ayrı dünya… Zorluk çekmediniz mi Çin pazarını incelerken?

>>LEVENT AĞAOĞLU: Çinliler ile biz çok uzak coğrafyalarda yaşasak da, uzak kültürlerin adamı değiliz aslında. Birçok kimse kültürel farklılıktan dolayı iş bağlantısı kurmanın çok zor olduğunu söylüyor. Ben böyle düşünmüyorum. Onlar ne kadar doğuluysa biz de o kadar doğuluyuz. Bin yıl önce ilişkimiz kopmuş, ama aslen kültürümüz ve insan ilişkilerimiz çok yakın. Her şeyden önce iki millet de gayet sıcak. Bugün günlük hayatta pek farkında olamasak da onlardan aldığımız birçok şey var. Onların da bizden aldığı bir o kadar tabii… Biz Çinlilerden çini, kayısı, portakal, çay, mandalina, makarna, ipek ve kağıdı, onlar da bizden deri, demir, şarap ve mantıyı almışlar mesela. Eski dünyanın milletleriyiz biz. O gözle bakıyorlar Türklere. Geleneklerimiz en az 2500 yıl gerilere dayanıyor. Her iki millet de tarihlerinde önemli bir süre dünya medeniyeti konumuna yükselmişler. Çinliler 8. yüzyıla kadar, Türkler de 15.-18. yüzyılları arası büyük medeniyetler oluşturmuşlar.

>>Ama bugün baktığımızda Çin çok çok ilerilerde dünya ticaretinde.

>>Bir zamanlar dünya ticaretinin büyük kısmının döndüğü yer Akdeniz’di. Bütün ülkeler için o ticaret alanı dahilinde bir faaliyette bulunmak çok önemliydi. Bu dönemin aktörleri Cenevizliler, Venedikliler ve tabii Osmanlılardı. Bugünün ise “Yeni Akdeniz”i Pasifik’in batı kıyılarında yaşanmakta.

>>Nedir bu bağlantıyı kurmanıza dayanak?

>>Akdeniz dünyası endüstriyel yenilikçi faaliyetlerin ve müteşebbis inisiyatiflerinin birleştiği bir potaydı. Bölge; sermaye akışının, ticaretin bir araya toplanmasının ve alt yapı bağlantılarının ürettiği kuvvetlerin kıyı bölgelerini ana karalarından ayırdığı ve bu mekanı diğer güç yönlerine doğru yeniden yapılandırdığı çok yüzlü bir alandı. Akdeniz dünyası aynı zamanda farklı medeniyet bölgeleri arasında bir bağlantıydı. Yeni Akdeniz, artık Asya’da canlanmakta. Belli başlı limanları ise dünyadaki en büyük 10 limandan ilk dördü olan Hong Kong, Singapur, Busan ve Kaohsiung ile 6.sırada yer alan Şangay. Bu limanların üçü Çin ekonomik alanında; Hong Kong, Kaohsiung ve Şangay.

>>Mesafenin uzak olmasından dolayı başka ülkeler karşısında Çin’e ihracatta avantajımız olmadığı söylenir.

>>Buna katılmıyorum. Çünkü Çin’in en büyük ticari partnerleri aslında Pasifik’in öbür yakasında, yani Amerika kıtasında ve onlar da hemen hemen bizim kadar uzaklar. Bizim Çin’le tarihten gelen bir ticari geçmişimiz var: İpekyolu. Bugün İpekyolu’nun canlandırılması için ciddi girişimler var. Her şeyden önce bu yol 1998’de havadan sağlanmış durumda. Çin’e direkt uçak seferleri var. Böylelikle iş adamları çok rahat bir ulaşım ortamı buluyor.

>>Bu çabalar sanki Çin’e mi daha çok yarıyor?

>>Bir potansiyel olarak Çin, Türkiye’nin gündemine geldiğinde yüzlerce, belki binlerce iş adamı ve girişimcimiz Çin’e gitti ihracat yapmak için. “1.3 milyarlık Çinli ayda bir şundan alsa tamamdır” türünden bir mantıkla giden arkadaşlarımız bir süre sonra ithalatçı olarak döndüler. Şimdi hükümetlerin yapması gereken bir şey var. Gerçek İpekyolu’nun alt yapısını tekrar hazırlamak. Şangay’dan Roterdam’a bir demiryolu projesi gündemde. Bunun gerçekleşmesi ticaret konusunda Türkiye’ye çok ciddi bir misyon yükleyecek. Anadolu toprakları yine tarihte olduğu gibi ticari lojistik önemine kavuşacak. İstanbul neden bir Hong Kong, Dubai, Singapur olmasın? Türkiye ayrıca yakın ülkeler stratejisi kapsamında yakın komşularıyla geliştirdiği türden ilişkileri uzak komşusu Çin ile de geliştirmeli.

>>Ama diğer taraftan da Çin Türkiye’nin sanayisini tehdit ediyor.

>>Bu bir “win-win” (kazan-kazan) tarzı ilişkiye çevrilebilir. Her iki ülkenin uluslararası vizyonlarını göz önünde bulundurursak geniş bir hinterlanda sahip olduklarını görüyoruz. Her iki ülke de ABD tarafından “Dünyanın Gelişen 10 Pazarı” arasında sayılıyor. Türkiye AB yolunda kararlı adımlarla yürüyen bir ülke ve Gümrük Birliği’nin de bir üyesi. Aynı zamanda Kuzey Afrika ve Ortadoğu ülkelerinin de katılmasıyla 41 ülkeyi bulan “Avrupa-Akdeniz Serbest Bölgesi”nin üyesi ve tam da ortasında. Çin için ise en önemli pazar AB. Diğer yandan Çinliler Orta Asya’ya ayrı bir önem veriyorlar, ama kültürel ve siyasi sorunlardan dolayı bu konuda pek başarılı bir girişimleri yok. Türkiye’nin ise dünyanın en hızlı gelişen pazarı Uzakdoğu’ya (ASEAN+Çin+Japonya+G.Kore) ihracatı çok düşük seviyelerde. Türkiye hızla üretimini artıran Çin için Avrupa ve Orta Asya’ya açılmada iyi bir stratejik partner olabilir. Aynı durum Türkiye için Uzakdoğu’da geçerli. Bu noktada Türkiye tarihten gelen misyonunu tekrar kazanabilir ve yine doğunun batıya zenginliğini taşıdığı bir bölge olabilir.

>>Ürettiği ucuz mallarla Türkiye’nin ticaret pastalarından aldığı küçük payları dahi çalan Çin’den değil, başka bir Çin’den bahsediyorsunuz sanki siz.

>>Çin son yıllara kadar belki sadece üretim gücüyle dünya piyasalarını etkiliyordu. Ama artık tüketim gücüyle de etkiliyor. Bugün Çin’in ithalatı da dünya piyasalarını ciddi etkilemeye başladı. Hem hızla büyüyen sanayisine hammadde yetiştirmek, hem de gelişen orta ve üst sınıfının ihtiyaçlarını karşılamak için ithalatını hızla artırıyor. Hem AB ülkelerinin hem de ABD’nin en büyük ticari partneri olmasına az kaldı. Çin’in demir-çelik ihtiyacının hızla artmasından dolayı dünya piyasalarında ve tabii dolayısıyla Türkiye’de de fiyatlar arttı.

>>Oraya gideceklere ne tavsiye edersiniz?

>>Bir kere Çin’e bu satılmaz, şu satılmaz diye düşünmesinler. Elimizde çok mantıklı örnekler var. Mesela mermer ve demir-çelik gibi yapı malzemeleri… Bir de bizim sattığımız deri kimyasalları var. Bunlar fırsatların değerlendirmesi sonucu olmuş hammadde satımları. Mermer ve demir-çelik mal yetiştiremiyor. Ancak demir-çelik ürünleri hariç tutulduğunda Türkiye ve Yunanistan’ın Hong Kong’a ihracatı ne yazık ki aynı değerde.

>>Son mamullerde ve tüketici mallarında herhalde aynı şeyi söyleyemeyiz.

>>Yabancı firmaların Çin pazarında doğrudan pazarlama ve satış işlemlerinde bulunmalarına bugün için izin verilmiyor. 1979’da başlayan ama 1990’larda kendini ciddi ciddi hissettiren değişim ve büyümenin çok uzağında kaldı Türkiye. Bu süreci takip edememesi Türkiye’nin çok büyük dezavantajı oldu. Bugün Çin’i bir pazar olarak görüyorsanız, mutlaka insanlarından tüketim kültürüne kadar incelemelisiniz. Bu şekilde mesela Fındık Tanıtım Grubu başarılı olmuştur. Son zamanlarda haberlerini de alıyoruz.

>>Bir avantajımız var mı pazar konusunda?

>>Pazar konusundaki belki de en büyük avantajımız birçok ülkede Türk malları hakkında haksız yere oluşmuş kötü imajın burada olmaması. Türk malı hakkında eksik bilgiye sahip olan Çin pazarı, iyi bir tanıtım ile büyük başarıların kaynağı olabilir.

>>Başka potansiyeller var mıdır ticaret dışında?

>>Bunların yanında kaçırmamamız gereken bir diğer önemli fırsat da turizm. Önümüzdeki dönemde dünyanın en fazla turist gönderen ülkesi olacak olan Çin; Mayıs 2002’den beri resmi turist destinasyonlarına Türkiye’yi de ekledi. 2008 Pekin Olimpiyatları için yapılan alt yapı yatırımları da müteahhitlik sektörümüz için önemli bir fırsattı, ama maalesef onun da iyi değerlendirilemediğini görüyoruz. Ama tabii Çin’le bu kadar ilgileniyorsanız doğal olarak olabildiğince iyi bir bilgi akışı sağlamalısınız. Bunun da kaynağı tabii ki batının araçları değil, kendi kaynaklarımız olabilir. Türkiye’de herkes, dünya trendlerinin önemli bir aktörü olan Çin’i, Çin’de olup bitenleri yakından gözlemlemeli. ?

Yeni Akdeniz’de yerimizi almalıyız
Özgür Sağmal F>Yavuz Meyveci
Turkish Time, Mayıs 2004
http://www.turkishtime.org/28/tr_40_4.asp

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 19, 2014

Dünya İthalat Hacmi ve 2023 İhracat Hedefimiz: Gerçek Hedef Ne Olmalı?

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

3 BÜYÜKLERE 2013 İHRACATIMIZ: ÇİN, ABD, ALMANYA

Çin ithalatı: 2 trilyon dolar
ABD ithalatı: 2,3 trilyon dolar
Almanya ithalatı: 1,2 trilyon dolar

Toplam: 5,5 trilyon dolar

Çin’in Türkiye’den ithalatı: 4,5 milyar dolar
ABD’nin Türkiye’den ithalatı: 7 milyar dolar
Almanya’nın Türkiye’den ithalatı: 16,3 milyar dolar

Toplam: 27,8 milyar dolar

TÜRKİYE’NİN PAYI: % 0,5

Dünya ithalat hacminden 2013 yılında %0,81 pay alan Türkiye’nin, Çin’in ithalat hacminden aldığı pay ise %0,23 seviyesinden yukarı çıkamamaktadır.

Türkiye, Çin’in ithalatında ancak 50.sırada kendine yer bulabilmiştir.

Dünya ithalat hacminden aldığımız payın aynısını Çin’den de almamız durumunda, Çin’e ihracatımız 4,5 milyar dolar seviyesinden 16 milyar dolar seviyesine çıkacaktır ki; bu da toplam ihracatımızın; % 10’una karşılık gelmektedir.

DÜNYA İTHALAT HACMİ VE TÜRKİYE İHRACATI

2002 yılında Dünya
ithalat

toplamı: 6,6 trilyon dolar
2013 yılında Dünya
ithalat

toplamı: 18,8 trilyon dolar
2002 yılında Türkiye ihracat toplamı: 35,8 milyar dolar
2013 yılında Türkiye ihracat toplamı: 152 milyar dolar

2002 yılında Türkiye payı: % 0,54
2013 yılında Türkiye payı: % 0,81

Dünya ticaret hacmi, gelecek 10 yıl içinde, geçmiş 10 yıldaki tempo ile artış gösterir ise; 57 trilyon dolara ulaşır ki; 500 milyar dolarlık ihracat hedefi; dünya ithalat hacminden %1 pay almak demektir, ki bu, hedeflenen bir pay olmamak gerektir.

Hedef; dünya ithalat hacminden daha hızlı artan bir ihracat gerçekleşmesi olmalıdır; geçmiş 10 yılda Türkiye’nin ihracat artışı, dünya ithalat hacmi artışının altında kalmıştır; eğer en azından aynı oranda artış yaşanmış olsa idi; 2013 yılı ihracatımız 300 milyar dolar seviyesinde gerçekleşme durumunda olurdu; mevcut 152 milyar doların bir katı..

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 19, 2014

UZAK KOMŞULAR: TÜRKLER VE ÇİNLİLER

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

Pasifik’ten Atlantik’e, sürekli bir hareketlilik içinde, hem öz Türk kültürü, hem de karşılaşılan topluluklarıin kültürünün yoğrulmasıyla zenginleşen ‘yatay kültür’ de Asya ve Çin kültürünün etkileri nelerdir?

Türk kültürünun Asya boyutu ve Türkler ile Çinliler arasında tarih boyunca gerçekleşen karşılıklı kültürel etkileşim konusunda neler söylenebilir?

1. Çinliler, Türklerin en eski komşularıdır.

Ünlü Fransız Sinolog Alain Peyrefitte’nin deyişiyle “Türkler ve Çinliler, aynı dev kıtanın iki ucunda birbirlerine taban tabana aykırı bir konum içinde gibidirler. Yine de birbirlerini anlamalari icin pek çok neden vardır. Türkmen atlıları yirmi yüzyıl boyunca Asya’yı dolaşmıstır. Aynı Orta ve Güney Asya steplerinden gelmişler, Anadolu yaylalarında oldugu gibi Huang Ho (Sarı Nehir) vadilerinde de tarihe yön vermişlerdir. Türkmen kervanları yüzyıllar boyunca, Çin ile Batı toprakları arasında tek bağlantıyı meydana getirmişlerdir. Bugün bile, Çin’de Çinli olmayanların yaşadığı en geniş ve en kalabalık bölgelerden biri, Anadolu Türklerinin kan hısımlarının yaşadığı Çin Türkistanı’dır.”

Dünya’daki ilk ve en önemli buluşların kaynağı Çin’di. Matbaa, ilk basit saatler, pusula, barut, fırın ve başka birçok önemli buluş Çin İmparatorluğu’nda yaratılmıştı.

Matbaa yuzyıllardan beri Türklerce biliniyordu. Ondördüncü yüzyılda İran’ın Moğol hükümdarları, açıkça Çin örneklerinin taklidi olarak, kağıt para bastırmış ve cıkarmışlardı. Daha önceki bir tarihte de Çin sınır topraklarındaki Türk budunları Uzak Doğu’da yaygın olan tahta-basmanın bir türünü kullanmışlardı. Fakat bütün bunlar uzun zamandan beri unutulmuşlardı… Türkler hangi uygarlığa mensuptu ve gelecekleri hangi uygarlıkta bulunuyordu? Uzak ve yarı unutulmuş bir zamanda Türklerin Orta-Asyalı ataları Çin ile İslam arasında bir tereddüt geçirdikten sonra tarihlerinde bir dönüm noktasına gelmişler ve Batı alternatifini seçmişlerdi…Türk halkı 1000 yıl önce Çin’den vazgeçip İslamlığa döndükleri zaman, Batı’ya doğru yürüyüşler baslamıştı.

Türkler ile komsuları Çinliler arasında birçok mücadele olmasına rağmen, Çinlilerin 8nci asıra kadar dünyanın en ileri medeniyetlerinden birini de kurmuş oldukları inkar edilemez. Bu sebeple Çinlilerin Türkler uzerinde yapıcı etkileri de olmuştur. Türklerin Çin usulu basılmiş sikkeleri vardı. Çinlilerden ipekciliği, çiniciliği, kağıtıçlığı öğrenmişler ve sanata kıymet vermişlerdir.

Türklerin, Anadolu’da İznik’te çinicilikte en üstün seviyeye gelmiş olmalarında herhalde Orta Asya’dan gelen bilgi ve tecrübenin payı olmuştur. 15 ci asırda İznik’te 330 çini imalathanesinin bulunması dikkate değer.. Bütün 17 ci yuzyıl boyunca Çin’den o kadar çok porselen ithal edilmişti ki, bugün hala müzelerde gözlerimizi kamaştıran zarif İznik çinileri bu rekabete dayanamayarak piyasadan çekilmişti.

Diğer bir örnekte Osmanlıların Bursa’yı başşehir yapmalarından sonra ipekçiliğin bu şehirde en ileri boyutlara ulaşması da yine eski bir birikimin ürünleridir. Evliya Çelebi seyahatnamesinde çaydan sözetmiş ve böylece günümüzün bu ulusal içeceğinin Anadolu’daki tüketimiyle ilgili belki de en eski belgelerden birini aktarmıştır. Çay kesin olarak Çin’den Rusya yoluyla ya da Güneydoğu Asya ve Hicaz yoluyla gelirdi. Çayın yaygınlaşmasıyla birlikte büyük miktarda Çin porseleni de Osmanlı İmparatorluğu’na girmişti.

Medeniyet bakımından en ileri durumda bulunan en yakın komşuları Çinlilerin mağmur şehirleri, türlü zarif eşyaları, harika porselenleri, bilinçli silahları, araçları ve Bat’da israrla aranan başta ipek olmak üzere zengin ürünleri, Türkleri etkiliyordu. Bunda da haklı idiler. Barut, kağıt, pusula hep Çin’de icat olunan eşyalar değil midir? Hatta matbaa..

Türkçedeki Çince Unsurlar:

Türkçedeki Çince unsurlar üzerinde henüz çalısılmamıstır. Bu yolda şimdiye kadar yapılan tek şey, Çin yazılı Türkçe kelime ve cümleler, sahıs ve yer adları, kısacası Çin harfleriyle transkripsiyonlanmış Türkçe ile ilgilenmek olmuştur. Türkçeye geçmis, herhangi bir bölgede, herhangi bir devirde Türkçenin malı olmuş, Türk düşüncesinin yapı taşlarından biri haline gelmiş Çince unsurlar, bilimin ölçüleri içinde arastırılmamıştır. Bu konuda elimizde bulunan, ancak, çeşitli sözlük yazarlarının Türkçedeki varlığını açıklayamadıkları bazı kelimeleri özel bir çaba harcamaksızın Çinceye yakıştırmalarından ibârettir. Meselâ, M. Rä sä nen, sözlüğünde 147 kelimeyi Çince kaynaklğ göstermistir; fakat ne bu sözlükte Çince asıllı gösterilen kelimelerin hepsinin Çince oldukları, ne de bu 147 sayısı kesindir. Yeni devirlerin Çincesinden Türkçeye geçmiş unsurları işleyen bir çalışma, 1970 yılında, Moskova’da yayımlandı . Tabiî ki diller arasındakı alıntıların tesbiti, yazının yaygınlik kazandığı yeni devirler söz konusu olduğunda, eski devirlerle kıyaslanamayacak kadar kolaydır. Nitekim daha ilk çalışma olmasına rağmen, bugünkü Uygur Türklerinin dilinde 1873 Çince kelime ve sekil tesbit edilmistir. Bu çalışma, dediğimiz gibi Moskova’da, 1970 yılında Rahimoviç tarafindan “Uygur dilinde Çince Unsurlar” adıyla yayımlandı.

Çincedeki Türkçe Unsurlar:

Çincedeki Türkçe unsurlar sözü bile maalesef kolay söylenebilen bir söz değildir. Çincede Türkçe unsurların bulunabileceği bir çok arastırmacılarca düşünülmemiştir. Bunun, tabiî ki bazı sebepleri vardır. Bu sebeplerin en önemlisi, elimizdeki en eski yazılı Türkçe belge ile Çinçenin ilk yazıya geçirildiği devir arasında bin yıllık bir sürenin bulunuşudur.

Türk Kültüründeki Çin Öğeleri:

Türk Kültür Tarihindeki kültür degişmeleri olgusu ile ilgili bilgi eksikliğinin giderilmesine ve Türk kültüründe Arap ve İran oğelerinin etkisi oldukça bilinen bir konu iken, Orta-Uzak Asya ve Çin öğelerinin sözkonusu sentezdeki etkilerinin tespitine yönelik bir arayış gündemde canlı tutulmalıdır.

KÜLTÜREL ETKİLEŞİM

TÜRKLER’DEN ÇİNLİLERE ÇİNLİLERDEN TÜRKLERE

SANAT Cin Kemanı (Huqin) Çintamani (Ejder Motifi)

Çini

Porselen

Yin-Yang

Hatayi(sitilize çiçek)

DİL Çay, bez, tahta, ipek, mandalina

YİYECEK Mantı (Mantou) Çay

Huntun (Wanton) Kayısı, Mandalina, Portakal

Şarap (Yakut Türkleri) Makarna

MATERYAL Deri İpek

Demir Kağıt

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 24, 2014

SORULARLA ÇİN’DE TÜRKLER

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

Soru 1 : Anadolu’daki ilk köy yerleşmesini Çatalhöyük’ü biliyoruz ama Türklerin ilk köy yerleşmeleri nerededir? Asya’nın nerelerindedir? Hep göçebelikten bahsediyoruz ama Anadolu’dan önce ne zaman köylerde yaşamaya başladık?

Soru 2: Çincenin ‘Batıdan gelen’ anlamındaki ‘T’kue’ veya ‘Tu-ku’ sözlerinden türemiş ‘Türk’ kelimesi http://arama.hurriyet.com.tr/arsivnews.aspx?id=268104 Bu bilgi doğru mudur?

Soru 3: Göktürk İmparatorluğundan düşünce adamları, düşünürler miras kaldı mı bizlere?

Soru 4: Köy sözcüğü nereden geliyor?

“Çince kyei veya kuei karakterinden geldiği sanılan kuy kelimesi Tuncer Baykara’ya göre köy kelimesinin ön şekli olmalıdır ve (Göktürk ve Uygur devrinde) savaşa giden Türk erkeklerinin kadınlarının korunduğu yer ile veya Türkler’le evlenen Çinli hanımların sürekli iskân edildikleri yerler ile ilgili olarak kullanılmış olmalıdır. Bu nedenle şehircilik tarihimizle ilgili olarak bu kavramın önemi vardır. Bu tip yerlerin Hun devrinde de görüldüğünü daha evvel belirtmiştik.” (Yaşar Çoruhlu, Çin Simgeleri Sözlüğü, s.376)

Soru 5: Hayvanlı takvim Türk takvimi midir?

Soru 6: Tonyukuk Çin bilgesi midir?

Soru 7: Nerelerde asimile olduk? Türkler nerelerde asimile oldular? Sarı Nehirin dirsek yaptığı Ordos düzlüğü ve Hinterlandı’nda mı asimile olduk?

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Meseta_de_Loes.png

http://en.wikipedia.org/wiki/Ordos_Loop

Ningxia
Shanxi
Shaanxi
Henan
Hebei
Inner Mongolia

Soru 8: Mançurya’da da asimile olduk mu?

Heilongjiang

Soru 9: Beka Sorunu: Çin İmparatorluğu hiç parçalanmadı, Osmanlı Avrupasından elimizde sadece 3,5 vilayet kaldı.. Çin’in çeperleri etnik Çinli de değil ve özerk bölge. Bizi tarihte bir tek Çinliler mi yendi?

Soru 10: Xionghu ile Tujue aynı mı? Çin’deki Türkler, sadece Batı Çin’de mi yaşamaktalar?

Batı Çin

Xinjiang
Gansu
Qinghai

…………………………………………………………………………………………………………………………

NOTLAR:

Peyrefitte: Türkler ve Çinliler

Salarlar

http://tr.wikipedia.org/wiki/Salarlar

Yugurlar

http://tr.wikipedia.org/wiki/Yugurlar

http://en.wikipedia.org/wiki/Yugur

Shatou

http://en.wikipedia.org/wiki/Shatuo

Turgesh

http://en.wikipedia.org/wiki/Turgesh

Huns

http://en.wikipedia.org/wiki/Huns

Xionghu

http://en.wikipedia.org/wiki/Xiongnu

Xueyantou

http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Xueyantuo

http://en.wikipedia.org/wiki/Ethnic_minorities_in_China

http://en.wikipedia.org/wiki/Ethnic_groups_in_Chinese_history

http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Ancient_peoples_of_China

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 24, 2014

Çin ile İslam arasında Türkler

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

sözü, Bernard Lewis’e bırakalım.

“Batılılaşma hareketleri bütün başarısızlıkları ve hayal kırıklıklarıyla devam ediyordu ve Türk halkı bir uygarlık buhranına – uzak ve yarı unutulmuş bir zamanda Orta Asyalı atalarının Çin ile İslam arasında bir tereddüt geçirdikten sonra yine Batı şıkkını seçmelerine benzer bir şekilde, yönü itibariyle, tarihlerinde bir dönüm noktasına – gelmişti.” (sayfa 233)

“Türklerin Devrimlerinde giriştikleri esas değişiklik Batılılaşma idi. – Türk halkının 1.000 yıl önce Çin‘den vazgeçip İslamlığa döndükleri zaman başlamış olan Batıya doğru yürüyüşünde diğer bir adım. ” (sayfa 479)

Bernard Lewis, Modern Türkiye’nin Doğuşu, Türk Tarih Kurumu, 1996″

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 24, 2014

Ortadoğu: İmparatorluklar’dan Parçalanmaya

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

5000 yıllık tarih sürecinde 16 adet imparatorluğa evsahipliği yaparak, birlik yapılarını gelenekselleştiren Ortadoğu’da, 20. yüzyıl başlarından itibaren 50 yılda 20 devlet oluşumu ile bölge böl-yönet politikalarına teslim edilmiştir.

Birleşik Krallık, Birleşik Devletler, Avrupa Birliği benzeri Batılı yapıların; kendileri dışındaki birlik oluşumlarına tahammülü bulunmamaktadır.

Türkler, Talas Savaşı (740) ile Çinlilerin, Selçuk yayılımı ile (1000’li yıllar) Bizanslıların Ortadoğu’ya inmelerinin önüne geçtiler. Böylece, iki emperyal imparatorluğun dünyanın merkezine inmelerine mani olundu.

BİRLİK

Türk /Arap (Talas, 741 ): Çin’in Ortadoğu’ya inmesi engellendi. Onun yerine Türkler Ortadoğu’ya indi.
Türk/Arap/Kürt: Fatih, Akşemsettin, Molla Gürani, İstanbul fethedildi. (1453)
Türk / Kürt: Hilafet ve Mısır’ın fethi. Yavuz Sultan Selim (1517)
Türk/Kürt/Ermeni: Anadolu’nun Fethi (1071)
Türk/Kürt: Kurtuluş Savaşı. Doğu Anadolu (1919)
Türk/Rum: Fatih/Patrik Gennadios, Dimitri Kitsikis, Türk-Yunan imparatorluğu: arabölge gerçeği ışığında Osmanlı tarihine bakış

Ortadoğu İmparatorlukları:

Mısır Krallığı, MÖ 1450
Hitit İmparatorluğu; MÖ 1340
İsrail Krallığı; MÖ 1050
Asur İmparatorluğu, MÖ 721
Babil İmparatorluğu; MÖ 600
Pers İmparatorluğu; MÖ 550
Makedon İmparatorluğu; MÖ 336
Roma İmparatorluğu ; MÖ 44
Bizans İmparatorluğu; MS 565
Sasani İmparatorluğu; MS 610
Emevi İmparatorluğu; MS 750
Selçuklu İmparatorluğu ; MS 1100
Haçlı Krallığı ; MS 1140
Selahattin Eyyubi İmparatorluğu ; MS 1187
Moğol İmparatorluğu; MS 1279
Osmanlı İmparatorluğu ; MS 1700
Bağımsız Devletler: MS 1971

MÖ 1450’de Mısır Krallığı ile başlayan ve MS 1920’de Osmanlı İmparatorluğu ile son bulan 3470 yıl süren İmparatorluklar Çağı’nda;

– Toplam 16 İmparatorluk
– Bu imparatorlukların İsrail Krallığı hariç 15 adedi Türkiye toprakları ile ilintilidir.

– Kuzey (Türkiye) merkezli imparatorluklar: Hitit, Bizans, Selçuklu, Osmanlı: 4
– Güney merkezli imparatorluklar: 7
– Doğu merkezli imparatorluklar: 3
– Batı merkezli imparatorluklar: 2

Toplam: 16

Güney, Doğu ve Batı yönlerindeki İmparatorlukların merkezleri dağınık olmasına rağmen, Kuzey yönündeki 4 İmparatorluk da TÜRKİYE merkezlidir.

MÖ 1350 de HİTİT’den itibaren, ANADOLU; Ortadoğu’un kontrol-komuta merkezi olmuştur.

Bu imparatorlukların 2 tanesi TÜRK İMPARATORLUĞU idi;Selçuklu ve Osmanlı.

Dünyanın başka hiçbir bölgesinde bu şekilde katman katman imparatorluklar üstüste gelmemiş, zenginlikler birikmemiştir.

Osmanlı İmparatorluğu gerisindeki 15 Ortadoğu İmparatorluğu’nun birikimini bünyesinde taşıyordu ve bu devasa zenginliğin, birikimin bitirilmesine karar veren, BATI, 1918 Ekim’inde amacına ulaştı.

Ortadoğu İmparatorlukları arasında Osmanlı İmparatorluğu 620 yıl süre ile rekora ulaşmış, yıkımıyla bölge parçalanmış, neticede yüzyıla yaklaşan ve halen süregelen savaş, kaos ve kıyımlar yaşanmıştır.

Batı’nın adalet içermeyen hegemonyası bölgeyi kangölüne çevirmiştir.

Ortadoğu Birliği’nin Parçalanması:

1922 Mısır
1923 Türkiye
1925 İran
1932 Arabistan
1932 Irak
1946 Ürdün
1946 Suriye
1946 Lübnan
1948 İsrail
1951 Libya
1956 Fas
1956 Sudan
1956 Tunus
1961 Kuveyt
1962 Cezayir
1967 Yemen
1970 Umman
1971 BAE
1971 Bahreyn
1971 Katar

MÖ 1450

MISIR KRALLIĞI

MÖ 1340

HİTİT İMPARATORLUĞU

MÖ 1050

İSRAİL KRALLIĞI

MÖ 600

BABİL İMPARATORLUĞU

MÖ 550

PERS İMPARATORLUĞU

MÖ 336

MAKEDONYA İMPARATORLUĞU

MÖ 44

ROMA İMPARATORLUĞU

MS 565

BİZANS İMPARATORLUĞU

MS 610

SASANİ İMPARATORLUĞU

MS 750

EMEVİ HALİFELİĞİ

MS 1100

SELÇUK İMPARATORLUĞU

MS 1140

HAÇLI KRALLIĞI

MS 1187

SELAHATTİN EYYUBİ İMPARATORLUĞU

MS 1279

MOĞOL İMPARATORLUĞU

MS 1700

OSMANLI İMPARATORLUĞU

MS 1971

BAĞIMSIZ DEVLETLER

Ortadoğu

https://www.youtube.com/watch?v=DHJLzP8q790

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 02, 2015

Türk Düşünce Tarihi -4: Tefekkür Medeniyetimizin Coğrafyaları, Havzaları

Yazar

leventagaoglu

Mayıs 4, 2021

ÖZET

Tefekkür Medeniyetimizin ilk kadim kavramları Altaylar’daki Yenisey Havzasında (Sibirya, Rusya) MÖ 3000’lerde oluşmaya başlamış, oradan Orhun Havzası’na (Moğolistan) ve ardından MÖ 1000’li yıllarda biriken 2000 yıllık kültür ve medeniyet Sarı Nehir Havzası’ndaki (Çin) Ordos bölgesine geçiş yapmış ve burada ilk Çin Devleti olan Çu Devleti’nin fikriyatını oluşturduktan sonra ilk Türk Devleti olan Hun Devleti MÖ 200’lerin başında Oğuz Kağan tarafından kurulmuştur.

Türkistan vahalarına (Turfan, Kaşgar, Yarkent, Kuça, Hotan) doğru yol alındığında ise MS 1000’li yıllarda Kaşgarlı Mahmud ve Yusuf Has Hacip’in eserleri ile günyüzüne çıkacak medeniyet oluşumuna başlanmıştır.

Batı’ya olan yolculuk bu sefer Maveraünnehir – Büyük Horasan – Hazar Havzaları ile devam etmiş;Türk kültürünün büyük mütefekkirlerinin yetiştiği 700 -1100 yılları arasında altın çağ yaşanmış; kadim kavramlar İslamiyet ile daha da zenginleşmiştir.

Kadim Yolculuğumuzdaki en son Rumeli durağından önce Beş Deniz ile çevrelenen bölgeye ulaşılmış ve Anadolu, Mezopotamya, Nil boylarına erişilerek, taa başlangıçta Oğuz Kağan tarafından çizilen Cihan Devleti

“Güneş bayrak olsun, gök çadır”

misyonu; Rumeli merkezli olarak gerçekleştirilmiş, Avrupa, Asya, Afrika kıtalarında hakimiyet tesis edilmiştir.

Eski dünya/Dünyanın ortası

Akdeniz bölgesi; Akdeniz’i çevreleyen bölge.

· MÖ 10/MÖ 3.by – 5.yy : Nil-Amuderya bölgesi
· MÖ 5 – MS 5.yy : Bereketli Hilal
· MS 700 – 1200 : Darül İslam

Batı hegemonisi; hegemonisine Doğu’nun ortasını, Orta Doğu’yu esas almıştır.

Medeniyetimiz ise, dünyanın ortasını esas almıştır. Bu orta da, Akdeniz’dir.

Eski dünya’nın ortasıdır; Akdeniz, Mediterranea.

Medeniyetimiz, Eski Dünya’nın; Sarı Nehir – Orhon – Amuderya – Nil – Akdeniz bölgelerinde şekillenmiştir.

· Doğu Asya (Karakurum, Karabalsagun, Orhun, Ötüken),
· Orta Asya (Turfan, Kuça, Kaşgar)
· Güney Asya ( Yeni Delhi, Pencap, Lahor, Agra),
· Maveraünnehir (Semerkant, Buhara, Hive),
· Horasan (Tus, Nişabur),
· Nil (Kahire, İskenderiye) Ve
· Akdeniz (Selanik, Cezayir) ;

İslam Medeniyetimiz, Akdeniz havzasında büyümüş, İspanya’dan Çin sınırlarını da aşarak genişlemiştir.

Maveraünnehir – Endülüs arasındaki bölgenin tam ortasında Nil nehri yeralmaktadır.

Maveraünnehir – Çin arasındaki mesafe de Mavera- Endülüs arasındaki mesafenin aynısıdır.

Gözüken odur ki; dört tarafı denizlerle çizgili egemenlik alanlarımızın sınırları Doğu’da Pasifik Okyanusu, Güneyde Hint Okyanusu; Kuzeyde Karadeniz Batı’da ise Akdeniz ile çevrilidir.

Oğuz Kağan’ın “daha çok denizler, daha çok ırmaklar” mirası gerçek olmuştur.

GİRİŞ

1- Tefekkür Medeniyetimizin Su Yolları, Yolları

YENİSEY-ORHUN-SARI NEHİR

2- YENİSEY Havzası
3- ORHUN ve SELENGA Havzası
4- SARI NEHİR HAVZASI: ORDOS DÜZLÜKLERİ

YERALTI NEHİRLERİ

5- TÜRKİSTAN; KARİZLER, YERALTI SU KANALLARI

MAVERAÜNNEHİR-HORASAN-HAZAR

6- MAVERAÜNNEHİR
7- BÜYÜK HORASAN
8- HAZAR Havzası ve İPEK YOLU

BEŞ DENİZ HAVZALARI

9- BEŞ DENİZ Havzası
10- MEZOPOTAMYA: DİCLE-FIRAT ARASI
11- RUMELİ’nin Su Yolları: SU’yun Öte Yakası
12- İDİL (VOLGA) BOYLARI ve DON Nehri

13- NİL Havzası

TİCARET YOLLARI:

İpek Yolu
Baharat Yolu
Kürk Yolu

SONUÇ: TEFEKKÜRÜMÜZÜN ESERLERİ VE MERKEZLERİ

1: Tefekkür Medeniyetimizin Su Yolları, Yolları

STEP KUŞAĞI ve VERİMLİ HİLAL

Haritada, Beijing’in güneyinde sarı renkli bozkır kuşağının başlangıç noktasının, Sarı Nehirin dirsek yaptığı yerdeki kesişme noktasıdır ORDOS.

Sarı Kuşak: Bozkır otoyolu.
Kırmızı çerçeve: Uygur/Doğu Türkistan
Yeşil Kuşak: Tarım Kuşağı/ Bereketli Hilal

Pekin’den Budapeşte’ye nasıl bir mobilite sağladığımız apaçık gözüküyor.

Sarı Nehir’deki Ordos düzlüklerinden Tuna düzlüklerine, atlarını step düzlüklerinde otlatarak dolaşan Türkler sarı kuşak boyunca, Uzak Asya’dan, Doğu Avrupa içlerine yol alırken, daha sonraları, Doğu Türkistan (Uygur) ve Maveraünnehir’de de yerleşik hayata geçmiş ve İran, Irak, Suriye üzerinden de Anadolu’ya ulaşmışlar.

1071 söyleminin gözardı ettiği bir gerçek ise sarı kuşaktan Doğu Avrupa ve Balkanlara ulaşan, yerleşen Türkleri yok sayarak sadece yine 1071’e refere ederek, Romen Diyojen ordusundaki Türkçe konuşan Bizans askerleri olarak anmasıdır.

Bulgarlar, Uzlar, Ogurlar, Avarlar, Kimmerler, Kumanlar, Doğu Avrupa ve Balkan coğrafyasındaki yirmiye yakın devletin insan malzemesinin asli unsurlarıdır.

Ana İstasyonlar:

Uygur Türkistanı
Maveraünnehir /Buhara, Semerkand/
Horasan
İran
Anadolu
Şam
Bağdat
Kahire
Rumeli

Bavyera’daki Mavi Tuna boylarından, Mançurya mansabındaki Sarı Nehir düzlüklerine…

Tefekkür Medeniyetinin Havzaları; 18 Nehir, 5 Deniz

Nehirler

Yenisey – Orhon – Selenga
Sarı Nehir (Huang Ho) – Wei
Türkistan Yeraltı Nehirleri – Vahalar
Seyhun – Ceyhun (Maveraünnehir)
Yamuna
İdil (Volga) – Don – Dinyeper – Dinyester
Fırat – Dicle (Mezopotamya)
Nil
Tuna

Nehirlerin Doğduğu Ülkeler ve Döküldüğü Denizler

Rusya

Yenisey: Kuzey Buz Denizi
Don: Karadeniz
Volga: Hazar
Dinyeper: Karadeniz
Dinyester: Karadeniz

Moğolistan

Orhon: Baykal Gölü
Selenga: Baykal Gölü

Çin

Sarı Nehir: Pasifik
Wei: Pasifik

Türkiye

Dicle: Hint Okyanusu
Fırat: Hint Okyanusu
Menderes: Akdeniz
Kızılırmak: Karadeniz

Özbekistan

Seyhun: Aral Gölü
Ceyhun: Aral Gölü

Hindistan

Yamuna: Hint Okyanusu

Mısır

Nil: Akdeniz

Avrupa

Tuna: Karadeniz

Nehirlerin döküldüğü denizler, sırasıyla;

Karadeniz’e: 5 nehir dökülmektedir.
Hint Okyanusu’na 3 nehir dökülmektedir.
Pasifik’e 2 nehir dökülmektedir.
Akdeniz’e 2 nehir dökülmektedir.

Baykal Gölü’ne 2 nehir dökülmektedir.
Aral Gölü’ne 2 nehir dökülmektedir.
Hazar Gölü’ne 1 nehir dökülmektedir.
Kuzey Buz Denizi’ne 1 nehir dökülmektedir.

Oğuz Kağan’ın “daha çok denizler, daha çok ırmaklar” mirası gerçek olmuştur.

Denizler

Hazar
Karadeniz
Basra
Akdeniz
Kızıl Deniz

Şehirler – Nehirler;

Pazırık: Yenisey
Abakhan: Yenisey
Ötüken, Ordu Balıg, Kara-Korum): Orhon – Selenga
Ordos, Xian: Sarı Nehir (Huang Ho)
Turfan, Kaşgar: Karizler (Yeraltı Nehirleri)
Semerkant, Buhara: Seyhun – Ceyhun
Agra: Yamuna
Diyarbakır, Şam, Halep, Bağdat, Küfe: Dicle – Fırat
Kahire, İskenderiye: Nil
İstanbul, Edirne, Bursa, Konya: Türkiye
Vidin, Rusçuk, Niş, Peç, Belgrad, Budapeşte: Tuna
Kazan: İdil (Volga)

Türkistan’dan Göçler: Her Yöne…

TÜRKLERİN SU YOLLARI:

MOĞOLİSTAN: Orhun ve Selenga (Ötügen, Ordu Balıg, Kara-Korum)
ÇİN: Sarı Nehir- Huang Ho (Ordos, Xian)
TÜRKİSTAN: Maveraünnehir; Seyhun ve Ceyhun, Karizler (yeraltı su kanalları)
ANADOLU: Fırat ve Dicle
RUMELİ: Tuna ve Vardar
AFRASYA: Nil
RUSYA, UKRAYNA: Yenisey, Don, İdil (Volga)

KRONOLOJİ

MÖ 4500:YENİSEY. İlk Türk Kültür Grupları: Anau, Afanesyevo, Andronovo, Karasuk, Tagar, YENİSEY YAZITLARI
Orhun ve Selenga (Ötügen, Ordu Balıg, Kara-Korum) ORHON YAZITLARI
MÖ 1000: Ordos’a göçler: Sarı Nehir
MS 700-1000: Maveraünnehir ( Türk Aklının altın çağı ) Maveraünnehir; Seyhun ve Ceyhun, Karizler, yeraltı su kanalları
Don, İdil (Volga)
MS 1000-1918: Mezopotamya ve Nil nehri
MS 1365-1918: Tuna boyları
MS 1700- 1918: Tuna’dan geri çekiliş
MS 1918 – : Meriç – Aras parantezi

İran ve Avrupa arasına sıkışan makus talihimizin parantezlerini 21.yy’da aşarak; RUMELİ ovalarına, TUNABOYLARI’na; SARI NEHİR dirseğine ulaşacağız

DOĞU TÜRKİSTAN yanlış bir adlandırma; doğusunda da Çin Seddine kadar Türklük var.

2: YENİSEY Havzası

MÖ 4500’den itibaren İlk Türk Kültür Grupları:

Anau, MÖ 4500- 1000 (Aşkabat, Türkmenistan)
Afanesyevo, MÖ 3000 – 1700 (Altay ve Sayan Dağları’nın kuzeybatısındaki bozkırlar; Orta Asya medeniyetinin temelini oluşturmuştur)
Andronovo, MÖ 1700 – 1200 (Altay Tanrı Dağlarıyla, Güney Sibirya ve Hazar Denizinin doğusuna kadar olan bölge; Afanesyevo kültürünün gelişmiş şekli)
Karasuk, MÖ 1200 – 700 (Karasuk nehri, Demir işlemesi, yünlü dokuma, dört tekerlekli araba ve çadır yapımı, dericilik)
Tagar, MÖ 700 -100 (Abakan bölgesi)

İlk Türk Yerleşme ve Kültürleri

Afanasyevo kültürü Orta Asya‘daki Tunç Çağı Türk kültür çevrelerinden biridir.

MÖ 3300 ile MÖ 1700 arasına tarihlenir. Altay ve Sayan dağlarının kuzeybatısındaki bozkırlarda gelişmiştir. Avcılık, hayvancılık, taştan ve bakırdan eşyalar yaptıkları kazılar sonucu ortaya çıkmış topluluktur.

Kurot ve Kuyum kurganlarından çıkan buluntular, bu kültür çevresinde yaşayan insanların at, sığır ve deveyi evcilleştirmiş oldukları, bakırcılığı bildikleri, avcı ve savaşçı bir topluluk oldukları anlaşılmaktadır.

Bilim insanları, Altay’larda gelişen bu kültürün Orhun nehirleri bölgesini de etkisi altına alarak Orta Asya medeniyetinin temelini oluşturduğu fikrini benimsemektedir.

Köklerde yeralan bir kültürü nasıl geliştirdiğimiz sorusunun cevabı herhalde At’ı kullanmakta mahir olmakla ilgili, At ile kıtalararası seyahat yapmışız. Bugünün uçağının eşdeğerine sahipmişiz o zamanlar.

İngiltere’nin de 1200’lerde tarımda devrim yapmasının altında atı tarımda kullanmak, öküz ve saban yerine at ile toprağı sürmek yatıyor.

Çin imparatorluğu parçalanmadı çünkü göçebe değil, yerleşik bir kültürdü ve halkın çoğu çiftçi idi. Pirinç üretiyordu. Türkler ise hayvan besleyen ve sürülerine ot bulmak için yarı göçer olan bir toplumdu. Kışın ovaya inerler, yazın yaylaya çıkarlardı. Fakat ticaret onların elindeydi ve at sayesinde uzak bölgelere gidip ticaret için ipek yolunu oluşturdular. At bu Asya halkının en önemli nakil aracı idi ve dünyaya bu sayede kolaylıkla yayıldılar.

Ne Ruslar (Pazırık Kurganı), ne Çinliler (Xian Kurganları), ne İranlılar (Horasan, Maveraünnehir), ne Hintliler (Kuşhan İmparatorluğu) uhdelerindeki sırları tabii ki açığa çıkarmayacaklardır.

Japonlar ise bu konuda ilerdeler, Türkoloji çalışmalarında ilerdeler. Doğuda bizimle işbirliği yapabilecek bir tek Japonlar var..

Pazırık Halısı, MÖ 300

Andronova Kültürü (MÖ 1700 -1200)

Altay – Tanrı Dağıdağları, Güney Sibirya ve Hazar‘ın kuzeydoğusuna kadar uzanan bölgede gelişen Türk kültür çevresi. MÖ 1700 ile MÖ 1200 arasına tarihlenir. Afanasyevo Kültürü‘ne benzeyen ve daha ileri bir seviyeye ulaşan kültürde bakır araçların yanı sıra tunç, gümüş ve altından araçlara da rastlanmıştır. Eşyalarını hayvan figürleri ile süsleyen bu kültür atı evcilleştirmiştir.

Andronovo Kültürü’nün Ön-Türkler tarafından kurulduğuna dair bazı kanıtlar var. Tarihçiler, etnologlar, sanat ve kültür tarihçileri ile dil araştırmacılarının Türklerin anayurdu olarak kabul ettikleri Altay bölgesinde yapılan arkeolojik araştırmalar,

Afanasyevo (M.Ö. 3300-1700) ve
Andronovo (M.Ö. 1700-1200)

kültürlerinin bilhassa ikincisinin temsilcisi olan ırk brakisefal savaşçı Türk ırkının prototipi olduğunu göstermiştir.

Andronovalıların fiziki açıdan Avrupalı olduğu düşünülmekle birlikte, Başkurtlar,Kırgızlar, Tatarlar, Altaylılar, Karakalpaklar, Kazaklar, bazı Özbekler ve Tacikler onların özelliklerini taşımaktadır.

binyıldaki Orta Asya kültürü, adını, Minusinsk bölgesinde bir merkez olan Andronovo’dan alır. Yayılma alanı Altay sınırlarından Urallar’a, Aral ve Baykal gölleri arasındaki bölgeye, güneyde Tien Şan’a (Tanrı Dağları), güneybatıda da Kazakistan ve Batı Sibirya’danDon Nehri’ne kadaruzanır. Bütün Tunç Çağı’nı kaplayan bu kültürde hayvancılık önemli bir yer tutar; bazı bilim adamlarına göre, göçebe savaşçıların kültürü de bu dönemde başlamıştır.Andronovo kültürü 1100 yıllarına doğru veya biraz daha geç tarihlerde yerini Karasuk kültürüne bırakarak sona ermiştir. (Bahaeddin Ögel)

3: ORHUN ve SELENGA Havzası

4-SARI NEHİR HAVZASI: ORDOS DÜZLÜKLERİ

Bizi Gobi bedevisi yapmışlar, sinsi akıllılar..

ORDOS’u yazacakları dört gözle bekliyorum. ORDOS’ta

atalarımız hala yaşıyorlar. ORDOS’un yanında HUANG HO da yazıyor: HUN..MÖ 1000 yılında Ordos’a geldik..

Yenisey nehri ve civarından neşet ettik, Sarı Nehirin dirsek yaptığı Ordos düzlüğünde 2000 yıl Çin ile savaştık, Garbın, Bible bellediği Sun Tzu’nun Savaş Sanatı “The Art of War” kitabındaki düşman benim (Hunlu Türk).

Çince; Garbın porselenden (China) kasıt Çin dediğinin, premixi (hayvan takvimi, sazı, sözü, şamanı) Türk’tür.

Sanmasınlar ki sadece Uygur’dayım; kanım, soyum, Çin’in kalpgahındadır.

Ordos’tan hazineler çıkacak; tarihimizin hazineleri…

Hep merak ederim, Sarı Nehir’in dirsek yaptığı Ordos Düzlüklerinde binlerce yıl Çinlilerle savaştık. Kayıtlar nerede?

Ünlü Fransız sinolog (Çin bilimcisi) Peyre Fitte’in tespiti;

“Türkler ve Çinliler aynı dev kıtanın iki ucunda taban tabana aykırı bir konum içindedirler. Yine de birbirlerini anlamaları için pek çok nedenleri vardır. Türkmen atlıları 20 yüzyıl boyunca Asya’yı dolaşmıştır. Aynı Orta ve Güney Asya steplerinden gelmişler, Anadolu yaylalarında olduğu gibi, Huang Ho vadilerinde de tarihe yön vermişlerdir. Bugün bile Çin’de, Çinli olmayanların yaşadığı en geniş ve en kalabalık bölgelerden biri Anadolu Türkleri’nin kan hısımlarının bölgesi Çin Türkistanı’dır.

Ama tarih, fetih ve ticaretin yarattığından daha yakın benzerlikler yaratmıştır. Örneğin kader benzerliği: Türkler ve Çinliler aynı zamanda, akbabaları çeken bir leş gibi batılı büyük devletleri üstlerine çeken siyasal dağılmayı yaşamışlardır. Her iki ulus da çağdaş bir serüvene, geçmişten bütün köklerini koparmadan da girilebileceğini bilirler.”

Huang Ho ırmağının ters U yaptığı doğal savunma hattı yetmemiş;ÇİN SEDDİ ile ancak durdurabilmişler HUN akınlarını.

Wei Nehri

İl ya da İllig Kağan, 621–630 yılları arasında kağanlık yapan Doğu Göktürk Kağanlığı’ nın son hükümdarıdır.

Yıllarca süren savaşlarla Çin’ in kuzey ve orta kesimlerine kadar akınlar yapılarak bazı galibiyet ve mağlubiyetler alındı. 626 yılında Wei nehri kenarında İl Kağan ve Tang İmparatoru orduları karşı karşıya geldi ve Pien-ch’iao adlı köprüde iki hükümdar barış antlaşması yaptılar. Wei nehri kenarında yapılan bu antlaşma sonucunda Doğu Göktürk Kağanlığı’nın, Tang Hanedanı üzerindeki siyasi ve askeri üstünlüğü sona erdi. Bu antlaşmadan sonra Tang imparatorluğunun gücünü arttırması sonucunda daha önceden Göktürkler’ e sığınmış olan Çinli muhalif liderler teslim olmaya başlamıştır.

Wei vadisi, Çin Medeniyeti’nin en erken tarihli merkezidir. Çu, Çin, Han ve Tang hanedanlarına başkentlik etmiştir.

Wei boyunda sıralı başkent Xian’dan batıya Baoji, Tianshui şehirleri üzerinden Lanzhou, Dunhuang, ve Wushao Ling Dağlarına Takla Makan çölüne ve Kaşgar’a ulaşılmaktadır.

Batı Çu Hanedanı (Western Zhou Dynasty (1050–771 BC) döneminde nüfus yoğunluğu. Wei nehri vadisindeki yoğunluk dikkat çekici.

Wei, Çin’in en eski kültür merkezlerinden biri olup aynı adı taşıyan münbit bir ovadan geçer. Aynı zamanda kervan yolu, Wei nehri boyunca doğuya gider. Demek ki bu yüzden nehir, iktisadi ve siyasi bakımdan mühimdir. Bunun için Wei’yin aşağı kolu üzerinde, Orta Çağlarda müteaddit ve uzun zamanlar Çin’in başkenti olmuş olan Chang an (Xian) şehri bulunur; bu da Loyang gibi transit ticaretin başlıca merkezi idi.

Sorular:

Türk Tarihi ile ilgili popüler ve siyasi referanslar neden Moğolistan’daki Orhun Yazıtları’ndan, Bilge Kağan’dan öncesine uzanmamaktadır?
Bilge Kağan’dan 900-1000 yıl önce Kuzey Çin’de Hun Devletini kuran Oğuz Kağan referansı neden sadece Silahlı Kuvvetlerde mevcuttur?
Çinlilerde MÖ 500 lerin bilgesi olan Konfüçyus Kurucu Bilge ise, neden Oğuz Kağan da Türklerin Kurucu Bilge’si olarak referans tespit edilmemektedir?
CB forsundaki 16 Türk Devleti’nin başlangıç tarihi MÖ 220; tarihimiz 2235 yıllık değil mi?
Tarihimizi neden MS 552 de Göktürkler ile başlatıyoruz?
Bilge Kağan’dan öncesini neden esas almıyoruz?
MS 552 ile MÖ 220 arasındaki Hun İmparatorluklarının 772 yılı neden dahil edilmiyor?
Çin Seddi Hunlara karşı inşa edilmemişmiydi? Sun Tzu’nun Savaş Sanatı kitabı (MÖ 550) hep Hunlardan bahsetmiyor muydu?
28 Haziran 1963’te Türk Ordusu 600. kuruluş yıldönümünü kutladı. O tarihlerde, Türk Kara Kuvvetleri’nin kuruluşu Yeniçerilerin kuruluş tarihi olan 1363’e dayandırılıyordu. Aynı yıl, Turancılığı savunan Nihal Atsız, bunu eleştirerek Hiung-nu hükümdarı Mete’nin onluk sisteme dayalı bir ordu kurduğu düşünülen tarih olan MÖ 209’un Türk Ordusu’nun gerçek kuruluş tarihi olduğunu iddia etti. 1968’te Yılmaz Öztuna da Genelkurmay başkanı Cemal Tural’a bu öneriyi sundu. 1973’te ordunun kuruluşunun 610. yıldönümü kutlanırken Atsız yine bu iddiayı öne sürdü. 12 Eylül Darbesi’nden sonra bu iddia benimsendi, hâlen de MÖ 209 Türk Kara Kuvvetleri’nin kuruluş yılı olarak kullanılmaktadır. (Vikipedi)
Mulan çizgi filmi: Çin halk destanlarında Göktürk’lere karşı yapılan savaşa katıldığı sanılan Hua Mulan adlı kadın karakterinden esinlenen Disney’in Mulan çizgi filminde Çin seddi’ni aşarak Han Hanedanı’na saldıran acımasız “Hun” reisi “Şan-Yu”‘nun motifi Mete’den alınmıştır.

Xian Kurganları

http://onturk.org/tag/xian/

Çin’de Türkler ve Müslümanlar: Shanxi, Shaanxi, Ningxia, İnner Mongolia, Gansu, Qinghai, Xinjiang

Çin’de Türkler: Uygur, Kazak, Kırgız, Salar, Özbek, Yugur, Tatar

Soru 1: Çincenin ‘Batıdan gelen’ anlamındaki ‘T’kue’ veya ‘Tu-ku’ sözlerinden türemiş ‘Türk’ kelimesi http://arama.hurriyet.com.tr/arsivnews.aspx?id=268104 Bu bilgi doğru mudur? Soru 2: Göktürk İmparatorluğundan düşünce adamları, düşünürler miras kaldı mı bizlere? Soru 3: Köy sözcüğü nereden geliyor?
“Çince kyei veya kuei karakterinden geldiği sanılan kuy kelimesi Tuncer Baykara’ya göre köy kelimesinin ön şekli olmalıdır ve (Göktürk ve Uygur devrinde) savaşa giden Türk erkeklerinin kadınlarının korunduğu yer ile veya Türkler’le evlenen Çinli hanımların sürekli iskân edildikleri yerler ile ilgili olarak kullanılmış olmalıdır. Bu nedenle şehircilik tarihimizle ilgili olarak bu kavramın önemi vardır. Bu tip yerlerin Hun devrinde de görüldüğünü daha evvel belirtmiştik.” (Yaşar Çoruhlu, Çin Simgeleri Sözlüğü, s.376) Soru 4: Hayvanlı takvim Türk takvimi midir? Soru 5: Çin’de nerelerde asimile olduk? Sarı Nehirin dirsek yaptığı Ordos düzlüğü ve Hinterlandı’nda mı asimile olduk? http://en.wikipedia.org/wiki/File:Meseta_de_Loes.png http://en.wikipedia.org/wiki/Ordos_Loop

Qinghai
Ningxia
Shanxi
Shaanxi
Henan
Hebei
Inner Mongolia

Soru 6: Mançurya’da da asimile olduk mu?

Heilongjiang

Soru 7: Beka Sorunu: Çin İmparatorluğu hiç parçalanmadı, Osmanlı Avrupası’ndan elimizde sadece 3-5 şehir kaldı.. Çin’in çeperleri etnik Çinli de değil ve özerk bölge. Bizi tarihte bir tek Çinliler mi yendi?

Soru 8: Xionghu ile Tujue aynı mı? Çin’deki Türkler, sadece Batı Çin’de mi yaşamaktalar?

Batı Çin
Xinjiang
Gansu

5- TÜRKİSTAN; KARİZLER, YERALTI SU KANALLARI

Urumçi Mumyaları

Türkistan Vahaları ve Karizler

Divanı Lügat it Türk Haritası; 1072

Ey Türk Evladı okuyabiliyor musun ecdadının yazdıklarını; bir sor bakalım kendine.. Yıl 1072, Kaşgarlı Mahmud’un dünya haritasını?

6- MAVERAÜNNEHİR Havzası

Baktria-Margiyana Arkeoloji Bölgesi; MÖ 2200–1700

Hindu-İran göçlerine eşlik eden arkeolojik kültürler (Hint-Avrupa Kültür Ansiklopedisi’nden). Andronovo, BMAC ve Yaz kültürleri her zaman Hindu-İran göçleri ile eşleştirilmiştir.GGC, H Höyüğü, Bakır İstifçiliği ve PGW kültürleri Hindu-İran göçleri ile eşleştirilmeye aday kültürlerdir.

BMAC (Baktria- Margiyana Arkeoloji Bölgesi)’nın kapsadığı alan (Hint-Avrupa Kültür Ansiklopedisi’nden).

Baktria- Margiyana Arkeoloji Bölgesi (veya BMAB, aynı zamanda Oxus uygarlığı olarak da bilinmektedir) günümüzde Türkmenistan, kuzey Afganistan, güney Özbekistan ve batı Tacikistan’da ve Seyhun (Oxus) ırmağının üst kısımlarını kapsayan, MÖ 2200–1700 tarihleri arasında varolan, Orta Asya’nın Tunç Çağı kültürü için yapılan modern bir arkeolojik tanımlamadır.

Yerleşim yerlerinin keşfi ve isimlendirmeleri Sovyet arkeolog Viktor Sarianidi tarafından (1976) yapıldı. Baktria bugün Afganistan’da bulunan Baktra denilen bölgenin Yunanca adıydı ve Margiyana bugün Türkmenistan’daki Merv şehrinin başkenti olduğu Pers satraplığı Margu’nun Yunanca adıydı.

Türklerin ilk yerleşimleri çok geniş bir alanda bulunur. Bu alana BMAC adı verilmiştir ve Bactria Margiana Archeology Complex sözlerinin baş harfleridir. Bu alan Belh ve Merv şehirlerinden Pamir yaylasına ve Uygur bölgesi olan doğu Türkistan’a kadar uzanır ve orada yerleşim bölgeleri kazılmıştır. http://www.halukberkmen.net/pdf/169.pdf

Türkler zaten karma bir toplumdu ve içinde Tur’lar Ok’lar, Moğol’lar, Macar’lar ve Alman halkları da vardı. Alman sözü Alle-Man “tüm insanlar” demektir ve karmaşık birçok grubu içerir. Goth’lar ve Fransa’daki Gaul’lar da Asya kökenli batıya uzanmış “KOL”lardır. Bakınız: http://www.halukberkmen.net/pdf/36.pdf

Aral gölünün güneyinden başlayan ve Pamir yaylasına, hatta batı Çin bölgesine kadar uzanan bu geniş alana batılı kazıbilimciler BMAC adını vermişlerdir.

Bactria adı BELH şehrinden gelir. Sogdia ise bölgenin adı. Orası aslında KUŞHAN ülkesi. BMAC bölgesi ilk Hint-Avrupa dillerinin kaynaklandığı bölge ve hem Farsça hem de kadim Hint dilleri Ön-Türkçe kökenlidir ama bu konuda araştırma yapan yoktur. Batılı dilciler bu konuya pek değinmezler zira işlerine gelmez. Onlar enayi değil, dillerinin kökeni Türkçe çıkarsa pek üzülürler. Ama bu konuda kitap yazan bir Amerikalı var. Kitabın adı: “Ey Dünya İnsanları Hepiniz Türksünüz”, yazarın adı Gene Matlock. http://www.halukberkmen.net/pdf/104.pdf

MAVERAÜNNEHİR, SEYHUN NEHRİ

MAVERAÜNNEHİR, HORASAN

MAVERAÜNNEHİR, HORASAN VE HAREZM

(A) Horasan,

(B) Maveraünnehir ve

Kadim Şehirler: Horasan, Maveraünnehir, Harezm, Türkistan

7- BÜYÜK HORASAN

YAMUNA NEHRİ, HİNDİSTAN

Deltasında Taç Mahal’ı ve Delhi Sultanlıklarını barındıran Agra ve Yeni Delhi şehirleri var.

Kuşhanlar, Akhunlar, Gazneliler, Babür İmparatorluğu.

8-HAZAR Havzası ve İPEK YOLU

İlk Türk Köyü; MÖ 4500, ANAU, Türkmenistan; Türkistan

Türkiye’de ilk Köy: Çatalhöyük, MÖ 7500

İpek Yolu: Hazar denizinden Pasifik okyanusuna uzanan bu hat; Asya pazarının belkemiğidir.

Bu hat üzerinde özellikle YHT hatlarının ve 3. İstanbul havalimanının tamamlanmasıyla birlikte, Türkiye bu pazarlarla daha da yakınlaşacaktır.

İpek Yolu; İstanbul-Aşkabat-Astana-Pekin-Şangay şehirlerini birbirine bağlayacaktır. Önümüzdeki on yıllık sürecin sonunda Asya’nın GSMH büyüklüğü, Batı’nın önüne geçecektir.

Pazarlarımız; Doğudadır artık.

Hazar, Çin’in de kızılelmasıdır taa Tang hanedanından bu yana. Beyazlar Amerika kıtasında uzakbatıya ulaşmışlar Pasifik kıyılarına inmişler kıtayı bütünlemişler. Çinliler ise Urumçi’den öteye geçememişler, Kırgızistan’daki Talas Savaşını kaybedince deniz kıyısına Hazar’a inememişler. karada kilitlenip kalmışlardır.

Hazar kıyısı ülke/bölgeleri:

Dağıstan
Kalkumya (budist, moğol kökenli)
Azerbaycan
Rusya
Astrakhan Oblast
Gürcistan
Ermenistan
Türkiye
Kazakistan
Türkmenistan
İran Azerbaycanı

Avrasya halklarının tipik bir sentezi. Adriyatik-Karadeniz-Hazar çizgisi. Balkanlar-Anadolu-Kafkasya-Önasya hattı…

9- BEŞ DENİZ Havzası

Tüm pazarlar 5 saatlik uçuş mesafesinde.

Balkanpazar ve Hazarpazar dediğimizde her ikisi de tüm ortak ülkelerin anladığı türkçe kelimelerdir.

Rumeli açılımında olduğu gibi “Hazar Pazar” da çoğulcudur; o manada Ermenistan, Kazakistan ve Özbekistan da yapıya eklenebilir. Böylece medeniyet vahası Maveraünnehir de kavranmış olur.

Sınırımızı güneyde Misakı Milli’ye ötelediğimizde Mezopotamya Medeniyeti de aynı etkileşim içine girecektir.

Rumeli ve Hazar açılımları neticesinde tüm kadim doğu dinleri müslümanlık, ortodoksluk, musevilik budistlik (kalmuklar); İstanbul’da, dünyanın merkezinde anlamlarını bulacak..

Linkteki haber de bu konularla direkt ilintili.

http://www.sabah.com.tr/dunya/2015/02/28/ab-cokecek-turkiye-yukselecek-1425084051

KESİŞME NOKTALARI:

AVRASYA:

Rumeli/Balkanlar
Küçükasya,
Kafkasya,
Türkistan.

AFRASYA:

Mağrip (Kuzey Afrika)
Maşrık
Hicaz/Körfez

Türk Hanedanlar:
Osmanlı, Safevi, Babür: Türkiye, İran, Hindistan

Anadolu, Rumeli, Mezopotamya, Kuzey Afrika, Ortadoğu, Kafkasya yüzyıllar boyunca tek bir devlet ile temsil edilmişti.

Estonya – Bosna Çizgisi

KEİB Karadeniz Ekonomik İşbirliği projesi, Turgut Özal tarafından geliştirilmişti, Demirel bu projeyi kadük etti. Adı var kendi yok.

AB yokolup gideceğinden Rumeli açılımı elzem hale gelecek. Roma yolu önümüze açılacak. Rumeli’den kasıt Doğu Avrupa ve Balkanlar, Estonya-Bosna (EE – BA) dikeyinin doğusunda kalan ülkeler. Bu dikeyin her iki ucunda da Türklük var..Hem Estonya’da var hem de Bosna da var.

10- MEZOPOTAMYA: DİCLE-FIRAT ARASI

Sümerler, Selçuklular, Beylikler, Osmanlılar

Anadolu’da İlk Yerleşimler

İlk yerleşimlerin yarısı Dicle-Fırat arası Mezopotamya topraklarında..

11 – RUMELİ’nin Su Yolları: SU’yun Öte Yakası

RUMELİ : VARDAR NEHRİ

RUMELİ : ARDA-MERİÇ-TUNCA NEHİRLERİ

KARADENİZ

BALKAN ROTASI

BALKANLARDA PAZAR YER ADLARI

Türkçe, Balkan ülkelerinin ortak dilidir. BALKAN kelimesi Türkçe kökenli olduğu gibi, PAZAR kelimesi de Arnavutça, Bulgarca, Sırpça, Macarca, Romence, Rumca gibi tüm Balkan dillerinde ortak olarak kullanılan Türkçe kökenli bir kelimedir. Ayrıca pazar kelimesi Balkanlar’daki yer adlarına da yansımıştır.

Arnavutluk’da Ndrouqi Pazari, Bosna-Hersek’de Pazaric, Bulgaristan’da Pazarcık, Tatarpazarcık, Novi Pazar, Osman Pazarı; Makedonya’da Skopski Pazar, Romanya’da Pazarlia, Yugoslavya’da Novi Pazar, Virpazar, Hırvatistan’da Pazariste ve Yunanistan’da Megalo Pazaraki bu yer adlarından bazılarıdır.

Bu ülkelerde, içinde pazar kelimesinin geçtiği 40’dan fazla yeradı, bölgede pazar olgusunun ne denli yaşamsal olduğunu ve Türklerin yönetiminde Balkanlar’da bütüncül bir pazarın yaratıldığını göstermektedir. www.balkanpazar.org

RUMELİ KÖPRÜLERİ

http://balkanpazar.org/kopruler.asp

RUMELİ – TUNA

Türklerin tarihinde ve hafızasında Tuna Nehri çok canlı ve günceldir. Bunun en belirgin göstergesi Tuna isminin yaygınlığıdır. Tuna ismi sadece gemi, otel, lokanta, cadde ve sokaklara değil; Türk halkının kız ve erkek çocuklarına dahi koyduğu bir isimdir. Ve herhangi bir Türk şehrinin telefon rehberine baktığınızda Tuna, Tunalı, Tunaboylu, Tunasoylu gibi sayısız soyadıyla karşılaşırsınız. (İlber Ortaylı)

Osmanlı İmparatorluğunun Rumeli denen Avrupa kısımları 70 sene öncesine kadar Türklerle meskundu ve 1950 ve 1960lardaki toplu göçlere rağmen, halen özellikle Bulgaristan, Makedonya ve Batı Trakyada kalabalık Türk azınlık grupları yaşıyor. (İlber Ortaylı)

Osmanlı Türk İmparatorluğu bölgede teşkilatlanmış ve beş yüz yıl kadar kalmıştır. Osmanlı siyasi iktisadi birliği, çeşitli din ve dilden milletlerin renkli bir Balkan yaratmasını sağlamıştır.

Bölgede Voskopoj, Köstence (Konstanza), Kalas (Galati), İsmail (İzmayil), Niş ve tabii ki Belgrad önemli ve renkli kültürü olan merkezlerdir.

Rusçuk (Ruse) ve Vidin, Osmanlı tarihinde bilhassa 17.y.y. daki ilginç siyasi ve sosyal yapılanmalarıyla tanınan Tuna boyundaki liman şehirleridir. Vidinli Pazvantoğlu Osman, bölgede tarih boyunca pek çok örneği görülen diktatör yerel lordlardandır. İstanbul’ a bile kafa tutmuş ve 18.y.y’da bu bölgenin kalkınmasında önemli payı olmuştur.

Bölgede Voskopoj, Köstence, Kalas, İsmail, Niş ve Belgrad önemli merkezlerdir.
Camiler ve türbeler Tuna boylarında en kolay fark edilen Osmanlı izleri.

1853-54’teki savunmayla tarihe geçen ve Namık Kemal’e esin kaynağı olan Silistre’nin ana caddelerinden birindeki Kurşunlu Cami gibi bazıları onarıma muhtaç. Ama Delta’nın güneyindeki en büyük kent olan Köstence’deki Hünkar Camisi hem bakımlı, hem de kalabalık bir cemaati var. Silistre’de hala kullanılan Mescid’in müezzini ezanı minarede değil mescidin girişinde okuyor. Tuna’nın güneyinde kalan İsperih yakınlarındaki 16.yy dan kalma Demir Baba Türbesi, yörede yaygın olan Babai inancının anıtlarından. 1970’lere kadar, Hristiyanların ziyaret ettiği türbenin Bulgar Hanlığı’nın kurucularından Omurtag Han’a ait olduğu inanılırdı. Yapılan incelemeler bu inancı boşa çıkarttı.

Tuna Boylarındaki Küçük Türkiye: Delta’nın güneyindeki Babadağ’da, Berber Hüseyin Hasan’ın dükkanında, duvarlardaki gazeteler ve İstanbul’dan gelme berber malzemeleri yüzünden nerede olduğunuzu şaşırabilirsiniz. Delta’nın büyük kentlerinden Tulça’daki Aziziye Camisi’nin cemaati sadece Cuma ya da bayram namazlarına gelse de caminin bekçisi Mahmudi Cevcet ya da Cevcet Akay hep orada.

Tuna hakkında geniş bilgi: http://balkanpazar.org/kavramlar_Tuna.htm

12- İDİL (VOLGA) BOYLARI ve DON Nehri

Attila (M.S. 400 – 454) isminin kökeninin İdil (Volga) nehrinin adıyla ilişkili olduğu şüphesizdir. Eski Türkçenin başlangıçlarından biri sayılan Hun Türkçesinde İdil nehri her dönemde Atel, İtil veya Edil gibi farklı adlandırıldığı bilinmektedir.

Şehirler: Nizihny Novgorod, Samarra, Kazan, Samara, Ufa, Astrakhan

İmparatorluk: Altın Orda

Tataristan, Başkurdistan, Çuvaşistan

Don Nehri

13- NİL Havzası

Memluklar, Osmanlı İmparatorluğu

Nil Nehri Havzası

SONUÇ: TEFEKKÜRÜMÜZÜN ESERLERİ VE MERKEZLERİ

Macaristan, Hungarya olarak da anılıyor, Bulgaristan da Bulgarya; her iki toplumun da isimlerinden Türklük ile bağlantıları belirgin.

AB de aslında Viyana’ya kadar sarkan, Roma’yı da sarsan Türklüğün sindirilmesi ile ilgili bir projedir. Tüm Balkanları kendilerine pazar ettiler.

Rahmetli Ecevit iyi ki bizi dışta bırakmış. Doğu Roma, Balkanlardaki Türkleri Kuman, Peçenek, Bulgarları, Avarları hristiyanlaştırarak asimile etmişti zaten.

Paris’in, Londra’nın, Barselona’nın kafelerinden bahseden Ecnebi Türkler’in muhayyile ve muhakemelerinde İsfahan’ın, Lahor’un, Karaçi’nin, Şam’ın, Kaşgar’ın, Xian’ın, Kazan’ın, Üsküp’ün, Adis Ababa’nın, Sevilla’nın, Endülüs’ün kahvehane, kıraathane ve çayhanelerinin ne kendileri ne de mütefekkirlerinin kırıntısı bile mevcut değildir.

Hep birlikte Doğu’nun referanslarını da hızla gündemimize alalım; Oğuz Kağan’dan başlayarak Harezmi, Konevi, İbnül Arabi, Hamidullah, Fazlurrahman, Mohammed İkbal’leri, Kaşgarlı Mahmud, Ferdovsi, Gaspıralı’ları, Niyazi-i Mısri’leri ve düşüncelerini dile getirelim.

Hong Kong metrosunun logosu, çin alfabesinin binlerce yıl önceki karakterlerinden esinlenilerek geliştirilmiştir.

http://goodlogo.com/download/mtr_hong_kong_logo_vector_3620

İstanbul metrosunun logosu için aynı düşünceyi neden taşıyamıyoruz, çünkü o logoda ecdad yadigarı ne hat sanatının ne de ebru sanatının esintileri var ki, ikisinin kökleri de Asya’nın derinliklerine kadar uzar.

Entelektüel yapıdaki gayretsizlik ve kültürel sığlık, bizleri süregen bir kuraklığa mahkum etmiş durumda, bundan çıkış yolları da herhalde gepegeniş bir coğrafyaya serpilmiş, geçmişimizdeki kültürel merkezler ve bu merkezlerin ürettiği kültürel kaynaklardan nasıl besleneceğimiz konusu ile alakalı gözüküyor.

İlk olarak yurtdışı iş seyahatimi 1987 yılında Suriye’ye yaptığımda şaşırmıştım, Şamlılar bize çok benziyorlardı, Abdülhamit’i ise rahmetle anıyorlardı. Hem Suriye hem de Abdülhamit bizlere yabancılaştırılmıştı.

Entellektüel sığlık aslında derin bir kültürel derinliği de gizlemekte idi.

Tefekkür Merkezleri

Rumeli

İstanbul
Üsküp
Saraybosna
Prizren
Filibe
Şumnu
Budapeşte
Belgrad

Anadolu

Bursa
Konya
Amasya
Sivas
Kayseri
Erzurum

Kafkasya (Hazar)

Tebriz
Bakü

Türkistan

Maveraünnehir
Semerkant
Buhara
Kaşgar

Bu sığlık yavaş yavaş aşılmaya başlanacak ve derinlere doğru inerek Türkistan’daki kök kültürümüzü yaşatmaya başlayacağız.

GDO lu Türkler, evet, kültürümüzü de sığlaştırdılar, derinler ile hiç ilgileri ve kaygıları yok. Fakat, bu GDO lu dönem de elbet aşılarak, kök kültürümüze ulaşacağız.

Son yıllarda Osmanlı’ya ve tarihe olan ilgi giderek çoğalmaya başladı. Bu ilginin Anadolu ve Balkanlar’dan Asya’nın derinliklerine uzanacağı zaman da çok fazla değil.

Tefekkür Coğrafyalarımızdaki Mütefekkirlerimizin Eserleri

Gazi Zahireddin Babur Şah Baburname (Ciltli)
Dede Korkut/ Orhan Şaik Gökyay Dede Korkut Hikayeleri
Dede Korkut/ Orhan Şaik Gökyay Dedem Korkudun Kitabı (Ciltli)
KATİP ÇELEBİ Deniz Savaşları Hakkında Büyüklere Armağan Tuhfetü’l-Kibar Fi Esfari’l-Bihar
YUNUS EMRE Divan Risaletü’n – Nushiyye
Mahmud El-Kaşgari Divanü Lugati’t Türk (Ciltli)
Evliya Çelebi Evliya Çelebi Seyahatnamesi Beşinci ve Altıncı Cild
Evliya Çelebi Evliya Çelebi Seyahatnamesi Cild I-II
Evliya Çelebi Evliya Çelebi Seyahatnamesi Cild III-IV
Evliya Çelebi Evliya Çelebi Seyahatnamesi Sekizinci Cild
Evliya Çelebi Evliya Çelebi Seyahatnamesi Yedinci Cild
KOÇİ BEY Koçi Bey Risaleleri (Ciltli)
Yusuf Has Hacip Kutadgu Bilig (Ciltli)
KATİP ÇELEBİ Mizanü’l – Hakk Fi İhtiyari’l-Ehakk (Ciltli)
Orhon Yazıtları/Prof Dr Talat Tekin Orhon Yazıtları
Nizamül Mülk Siyasetname
Mehmet Akif Ersoy; Safahat

Ek Kaynaklar:

http://depts.washington.edu/silkroad/texts/

http://depts.washington.edu/silkroad/texts/babur/

http://tr.sputniknews.com/turkish.ruvr.ru/2014_05_27/Turk-mitolojisinde-kutsal-nehirler/

By Bilge Tonyukuk Enstitüsü zaman: Eylül 04, 2015

1...171819...73 73 Sayfanın 18. Sayfası

Basic Concepts of Chinese Civilisation

İHRACATTA İNOVASYON SİSTEMATİĞİ

NEW MEDITERRANEAN: Port-city network in East and South-East Asia: towards the emergence of a “Mediterranean Sea” model of interdependence

Yeni Akdeniz’de yerimizi almalıyız, Turkish Time, Mayıs 2004

Dünya İthalat Hacmi ve 2023 İhracat Hedefimiz: Gerçek Hedef Ne Olmalı?

3 BÜYÜKLERE 2013 İHRACATIMIZ: ÇİN, ABD, ALMANYA

UZAK KOMŞULAR: TÜRKLER VE ÇİNLİLER

SORULARLA ÇİN’DE TÜRKLER

Çin ile İslam arasında Türkler

sözü, Bernard Lewis’e bırakalım.

Ortadoğu: İmparatorluklar’dan Parçalanmaya

5000 yıllık tarih sürecinde 16 adet imparatorluğa evsahipliği yaparak, birlik yapılarını gelenekselleştiren Ortadoğu’da, 20. yüzyıl başlarından itibaren 50 yılda 20 devlet oluşumu ile bölge böl-yönet politikalarına teslim edilmiştir.

Türk Düşünce Tarihi -4: Tefekkür Medeniyetimizin Coğrafyaları, Havzaları

Hakkında

TAKİP EDİN - FOLLOW ME

About